Γράφει ο Τάσος Καρατζόγλου: "Το πάθημα του επιθεωρητή"
Στα χρόνια του Εθνικού Διχασμού στη βασιλική Ελλάδα κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο που γνώρισε ευρεία απήχηση. Ένας επιθεωρητής της δημοτικής εκπαίδευσης πήγαινε καβάλα στο μουλάρι σ’ ένα ορεινό χωριό της Κρήτης, για να επιθεωρήσει τον δάσκαλο του σχολείου. Στον δρόμο συνάντησε έναν αγωγιάτη και τον ρώτησε:
«Δε
μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος είναι βενιζελικός ή βασιλικός;»
«Βενιζελικός»,
του αποκρίθηκε ο αγωγιάτης.
«Α,
το γαϊδούρι!», σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο
αγωγιάτης, που ήταν βενιζελικός και φίλος του δάσκαλου, έσπευσε να του
μεταφέρει τον διάλογο.
«Το
και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».
Όταν μπήκε στην τάξη ο επιθεωρητής το
επόμενο πρωί, ρώτησε τον δάσκαλο ποιο ήταν το μάθημα της ημέρας.
«Τα σημεία
της στίξεως», του απάντησε ο δάσκαλος.
«Ας
δούμε, λοιπόν, τι έμαθαν τα παιδιά για τα σημεία της στίξεως», είπε ο
επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή στον πίνακα
και του είπε να γράψει τη φράση: «Ο
επιθεωρητής είπε, ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι».
Μόλις την έγραψε ο μαθητής στον πίνακα, ο
δάσκαλος τον ρώτησε:
«Παιδί
μου, ποιος είναι γαϊδούρι;»
«Ο
δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής.
«Και
ποιος το είπε;»
«Ο
επιθεωρητής, κύριε», απάντησε ο μαθητής.
«Ωραία!»,
είπε ο δάσκαλος. «Γράψε τώρα την ίδια
φράση με δύο κόμματα σε άλλες θέσεις: «‘Ο επιθεωρητής, είπε ο δάσκαλος, είναι
γαϊδούρι’».
Μόλις την έγραψε ο μαθητής, τον ρώτησε ο
δάσκαλος:
«Παιδί
μου, ποιος είναι τώρα γαϊδούρι;»
«Ο
επιθεωρητής, κύριε», απάντησε ο μαθητής.
«Και
ποιος το είπε;»
«Ο
δάσκαλος, κύριε», απάντησε ο μαθητής.
Ο δάσκαλος στράφηκε τότε στα παιδιά της
τάξης και τους είπε:
«Είδατε
τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γαϊδούρι τον δάσκαλο και πότε τον επιθεωρητή!
Επ’ ευκαιρία να πούμε ότι οι Αρχαίοι
έγραφαν με κεφαλαιογράμματη γραφή, με τις λέξεις ενωμένες χωρίς σημεία στίξης,
πνεύματα και τόνους. Αυτά, λένε οι ειδικοί, τα εφηύρε ο Αλεξανδρινός φιλόλογος
Αριστοφάνης Βυζάντιος (257-180 π.Χ.), για να βοηθήσει τους μαθητές του να
διαβάζουν σωστά τα Αρχαία Ελληνικά, από τα οποία είχε απομακρυνθεί αρκετά η
καθομιλουμένη.
Η απουσία στίξης έδινε τη δυνατότητα στους
παμπόνηρους ιερείς των μαντείων να δίνουν στους ερωτώντες «λοξές»
(αμφίσημες,διφορούμενες) απαντήσεις. Δυο παραδείγματα:
Στον ερωτώντα
αν η επίτοκος γυναίκα του θα γεννήσει αγόρι ή κορίτσι απάντησαν:
ΑΡΡΕΝΟΥΘΗΛΥ.
Με την άνω τελεία στο ΑΡΡΕΝ διαβάζουμε ‘αγόρι όχι κορίτσι’. Με την άνω τελεία
στο ΟΥ διαβάζουμε ‘αγόρι όχι. Κορίτσι’.
Στον
πολεμιστή που ρώτησε αν θα γυρίσει ζωντανός από τον πόλεμο απάντησαν:
ΗΞΕΙΣΑΦΙΞΕΙΣΟΥΚΕΝΤΩΠΟΛΕΜΩΘΝΗΞΕΙΣ.
Με την άνω τελεία στο ΑΦΙΞΕΙΣ μεταφράζουμε ‘θα πας, θα γυρίσεις. Δε θα πεθάνεις
στον πόλεμο’. Με την άνω τελεία στο ΟΥΚ μεταφράζουμε ‘θα πας, δε θα γυρίσεις.
Θα πεθάνεις στον πόλεμο’.
-------------------------
