«Αξίζει να μείνω σε έναν γάμο για το καλό των παιδιών;»: Τι απαντάει μια ψυχολόγος
Ογάμος ξεκίνησε ως μια συνεταιριστική σχέση, έγινε μέσα στις τελευταίες δεκαετίες η εξέλιξη του έρωτα ενώ σήμερα για πολλά ζευγάρια -ετερόφυλα και ομόφυλα- αποτελεί μια τυπική επισημοποίηση της σχέσης τους που τους κατοχυρώνει διάφορα δικαιώματα. Στην εποχή που ανατρέπονται στερεότυπα και προκαταλήψεις αιώνων κάποιοι διερωτώνται για τη χρησιμότητά του και την αξία της διατήρησης ενός γάμου με πολλά προβλήματα. Σε μερικά από τα σύγχρονα ερωτήματα που προκύπτουν απαντά, συνοπτικά αλλά εύληπτα, η ψυχολόγος Lisa Kaplin σε ένα νέο άρθρο στο Yourtango.com
Πρέπει να παντρευτούμε (ή να μείνουμε παντρεμένοι) για το καλό των παιδιών;
«Δεν είναι ξεκάθαρα τα στοιχεία για το αν τα παιδιά είναι προτιμότερο να έχουν παντρεμένους γονείς. Αυτό που φαίνεται από τη συνεκτίμηση όλων των παραμέτρων είναι ότι βρίσκονται σε καλύτερη θέση όσα έχουν μορφωμένους γονείς της μεγαλοαστικής τάξης – όχι απαραίτητα παντρεμένους».
Μπορεί ο γάμος να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια;
«Μήπως αυτό που χρειαζόμαστε είναι έναν αληθινό σύντροφο να τη μοιραστούμε; Μήπως να εξετάσουμε αν ο μέλλων σύζυγός μας κατανοεί το πώς θα μπορούσαμε να είμαστε συμβατοί και να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλο στα περίπλοκα και συχνά χαοτικά στάδια της ζωής; Μήπως να δούμε τον πιθανό σύντροφό μας πέρα από την εξωτερική εμφάνισή του, σύμφωνα με το σύστημα αξιών και τους στόχους ζωής μας;».
Μπορεί ένα παιδί να σώσει τον γάμο μου;
«Δύο ενήλικες, πλήρως αναπτυγμένοι και ανεξάρτητοι, είναι μαζί για να χτίσουν αρχικά μια πιο δυνατή και τρυφερή εκδοχή του εαυτού τους και, στη συνέχεια, μια δυνατή και τρυφερή οικογένεια. Τα παιδιά δεν πρέπει λοιπόν να είναι ο μοναδικός συνδετικός κρίκος ενός γάμου αλλά μάλλον το αποτέλεσμα της αγάπης δύο ανθρώπων που επιλέγουν συνειδητά να φέρουν παιδιά στη ζωή. Τα παιδιά δεν θα έπρεπε να νιώθουν υπεύθυνα ούτε για τη διατήρηση ούτε για τη διάλυση ενός γάμου».
Το μυστικό της επιτυχίας ενός γάμου είναι να παντρευτούμε για τους σωστούς λόγους, δηλαδή την αγάπη, τη συντροφικότητα και την αυτοεξέλιξη;
«Και αν είχαμε μια ώριμη και ρεαλιστική εικόνα του γάμου; Ούτε γλυκανάλατα ρομαντική ούτε κυνική. Η ιστορία του γάμου, με όλα τα λάθη και τις αποτυχίες του, μπορεί να μας οδηγήσει σε μια νέα, βελτιωμένη εκδοχή του. Ενός γάμου που δεν γίνεται ούτε για την περιουσία ούτε για τα παιδιά, αλλά για την ώριμη και ισότιμη αγάπη και επαφή».
-------------------------
