«Είχα ένα τέλειο παιδί και ξαφνικά είναι φυτό»: Συγκλονίζει η μητέρα της 8χρονης Αλεξίας
Για τις δραματικές στιγμές και την αγωνία που ζει η οικογένειά της μίλησε η μητέρα του παιδιού - «Πονούσα, πονάω και δεν θα σταματήσω να πονάω»
Ο αγώνας της 8χρονης Αλεξίας που ανήμερα του Πάσχα χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι ενώ έπαιζε στην αυλή φαίνεται ότι δεν έχει τελειώσει.
Η μητέρα του κοριτσιού περιέγραψε τα όσα έγιναν εκείνη την ημέρα στη Θήβα και πώς είναι σήμερα η κατάσταση του παιδιού.
Περίπου 2,5 μήνες μετά το περιστατικό που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, η μικρή Αλεξία δεν μπορεί ακόμα να επικοινωνήσει.Σύμφωνα με την εκπομπή «Μαζί Σου», κινεί τα χέρια και τα πόδια της ασυναίσθητα, αλλά παραμένει καθηλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου και χρειάζεται ειδική θεραπεία.
Η μητέρα της μικρής Αλεξίας άνοιξε για πρώτη φορά την καρδιά τηςμετά τον εφιάλτη που έζησαν οικογενειακώς και περιέγραψε τι συνέβη τη μοιραία ημέρα, αλλά και πώς είναι σήμερα η κατάσταση της υγείας της 8χρονης της.
Όπως είπε, πιστεύει στον Θεό και είναι σίγουρη πως θα βοηθήσει την κόρη της να βγει νικήτρια από αυτή την περιπέτεια.
«Είχα ένα παιδί κανονικό, τέλειο και ξαφνικά έχω ένα παιδί στο κρεβάτι που δεν μπορεί να μιλήσει, τίποτα… Φυτό… Ήταν όλα τέλεια στη ζωή της, δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας, κάτι… Και ξαφνικά αυτό», λέει η Νικολέτα, μητέρα της 8χρονης .
Περιγράφοντας εκείνη την ημέρα, είπε πως «ήμασταν όλοι στην αυλή. Εμείς με παρέα και τα παιδιά έπαιζαν με ένα άλλο ξαδερφάκι τους. Εγώ πηγαινοερχόμουν. Τους πήγα νερό και με το που γυρίζω στην παρέα μας ακούω τη μεγάλη μου κόρη να φωνάζει και να κλαίει. Τρελάθηκε. Γυρίζω, κοιτάω προς τα εκεί και βλέπω τη μικρή να πέφτει. Την πήρα αγκαλιά, ούτε εγώ ξέρω πώς τη σήκωσα και φύγαμε κατευθείαν για το νοσοκομείο. Ο γιατρός μας είχε πει στην αρχή ότι μπορεί να μην επιζήσει και ότι είναι γενικά δύσκολα η κατάστασή της».
«Πονάω, πονούσα, δεν σταματάω να πονάω. Σκεφτόμουν συνέχεια, προσευχόμουν, καθόμουν στην Εντατική, στο σαλονάκι. Προσευχόμουν. Πίστευα στην Αλεξία και το Θεό, ότι θα τα καταφέρουμε, θα βγούμε από την Εντατική. Όσο ήμασταν εκεί μέσα δεν είχαμε ούτε μία ελπίδα πως πάμε καλά», λέει η κυρία Νικολέτα.
«Μερικές φορές λιώναμε. Έλεγα γιατί να συμβεί; Μετά έλεγα ότι αφού συμβαίνει θα τη βοηθήσει ο Θεός να περάσει. Μετά έδινα δύναμη στον εαυτό μου πως όλο αυτό θα περάσει», συνεχίζει η μητέρα της Αλεξίας.
Η ίδια ανέφερε πως καθημερινά πολλοί άνθρωποι την επισκέπτονταν και της έδιναν κουράγιο «από παντού, από όλη την Ελλάδα. Έπαιρνα δύναμη από τον κόσμο. Ο καθένας έφερνε εικονίτσες, δωράκια για την Αλεξία. Μας έλεγαν εγώ θα την τάξω στον τάδε άγιο, κάντε κουράγιο, θα γίνει καλά».
Η κυρία Νικολέτα ανέφερε πως έκανε τάμα για την Αλεξία στον Ταξιάρχη στην Μυτιλήνη.
«Η Αλεξία ήταν αξιολάτρευτη, ένα τέλειο παιδί. Ζωηρό, με χαμόγελο, δεν σταματούσε να γελάει ποτέ και για κανέναν λόγο. Ήταν πολύ δυνατή», λέει η κυρία Νικολέτα και συνεχίζει: «στο σχολείο ήταν άριστη, αγαπημένη με όλα τα παιδάκια. Μαλώνανε για το ποια θα ήταν φίλη της. Της έλεγα θα είσαι με όλες. Εντάξει είχε κάποιες αγαπημένες αλλά αγαπούσε όλα τα παιδάκια ήταν με όλα», αναφέρει.
